• O Matko, jakie to było dobre. Jak nam tego było trzeba! I nagle okazuje się, że jednak tamto niebo jest inne od naszego. I tamta trawa inniejsza od naszej. Teraz to się zastanawiam, czy ja faktycznie chciałabym nad tym morzem zamieszkać. Bo góry to ja jednak kocham. Tylko zapomniałam jak bardzo 💔❤️
    1K+ 64
    O Matko, jakie to było dobre. Jak nam tego było trzeba! I nagle okazuje się, że jednak tamto niebo jest inne od naszego. I tamta trawa inniejsza od naszej. Teraz to się zastanawiam, czy ja faktycznie chciałabym nad tym morzem zamieszkać. Bo góry to ja jednak kocham. Tylko zapomniałam jak bardzo 💔❤️
  • Pachniesz mi. Życie. Radości i złości, Miłości, słabości. Pachną mi. Zamykam oczy i czuję: Jak gumę Turbo żuję. Jak spaceruję lasem. Pamiętam Jak do domu babci wbiegałam. I to, jak pachniały jej włosy Kiedy się z nią żegnałam. I płakałam. Choć mała byłam- - Rozumiałam. Tamte perfumy okropne pamiętam, Które w prezencie dostałam. I które na siebie pryskałam Tylko dlatego, że od Ciebie były Tato. Do teraz Czuję tę spaleniznę Co w domu się unosiła, Gdy ty mnie piec uczyłaś Mamo. Do teraz czuję, Bo tego zapomnieć się nie da, tego pierwszego murzynka. Mojego. Ale by to było mało, Był bez dodatku kakao... A i tak czarny... #Wiadomo Pamiętam zapach ogniska. I bzu w maju. Pamiętam też niestety Podłe zapachy w tramwaju. Zamykam dalej oczy I czuję Ten zapach na korytarzu Gdy wpadłam do akademika I rzuciłam mu się w ramiona Stęskniona. Po dwóch godzinach rozłąki. Czuję Jak nadmorski wiatr mnie muskał. To była Ustka. Pamiętam. I Władysławowo, W którym dałam słowo Jemu. Pamiętam jego zapach, Gdy mówił, że nie opuści. Gdy pierwszy raz powiedział żono. Gdy głaskał moje czoło Jako mąż. Zamykam oczy I czuję Zapach maleńkich nóżek, Zapach maleńkiej głowy. Czuję pierwsze kąpiele, Czuję pierwsze rozmowy A- gu... I gdyby ktoś teraz nagle Zabrał mi wszystkie wspomnienia, To do ich przypomnienia Potrzeba mi tylko jednego. Zapachów. Życie! Pachnij mi dalej. Proszę. Bądź zapachów koszem. Moim. Życie moje kochane, Ostatnią mam prośbę do ciebie. Gdybym teraz, znienacka, Tylko wspomnieniem się stała Pozwól mi być zapachem! Tak bym została I pachniała. Tym, co ich kochałam.
    2K+ 453
    Pachniesz mi. Życie. Radości i złości, Miłości, słabości. Pachną mi. Zamykam oczy i czuję: Jak gumę Turbo żuję. Jak spaceruję lasem. Pamiętam Jak do domu babci wbiegałam. I to, jak pachniały jej włosy Kiedy się z nią żegnałam. I płakałam. Choć mała byłam- - Rozumiałam. Tamte perfumy okropne pamiętam, Które w prezencie dostałam. I które na siebie pryskałam Tylko dlatego, że od Ciebie były Tato. Do teraz Czuję tę spaleniznę Co w domu się unosiła, Gdy ty mnie piec uczyłaś Mamo. Do teraz czuję, Bo tego zapomnieć się nie da, tego pierwszego murzynka. Mojego. Ale by to było mało, Był bez dodatku kakao... A i tak czarny... #Wiadomo Pamiętam zapach ogniska. I bzu w maju. Pamiętam też niestety Podłe zapachy w tramwaju. Zamykam dalej oczy I czuję Ten zapach na korytarzu Gdy wpadłam do akademika I rzuciłam mu się w ramiona Stęskniona. Po dwóch godzinach rozłąki. Czuję Jak nadmorski wiatr mnie muskał. To była Ustka. Pamiętam. I Władysławowo, W którym dałam słowo Jemu. Pamiętam jego zapach, Gdy mówił, że nie opuści. Gdy pierwszy raz powiedział żono. Gdy głaskał moje czoło Jako mąż. Zamykam oczy I czuję Zapach maleńkich nóżek, Zapach maleńkiej głowy. Czuję pierwsze kąpiele, Czuję pierwsze rozmowy A- gu... I gdyby ktoś teraz nagle Zabrał mi wszystkie wspomnienia, To do ich przypomnienia Potrzeba mi tylko jednego. Zapachów. Życie! Pachnij mi dalej. Proszę. Bądź zapachów koszem. Moim. Życie moje kochane, Ostatnią mam prośbę do ciebie. Gdybym teraz, znienacka, Tylko wspomnieniem się stała Pozwól mi być zapachem! Tak bym została I pachniała. Tym, co ich kochałam.
  • Wróciły te dzieci moje z wczasów u babci i dziadka. I jak to po rozłące z matką bywa, chodziły za mna jak kurczęta za kwoką w każde miejsce. I mówiły. Bardzo dużo mówiły. Choć jak tak sobie pomyślę, to głównie syn mój mówił, bo to on po matce odziedziczył pewną przypadłość zwaną słowotokiem.Że babcia ma malutkie kaczki. I że króliczki malutkie się urodziły i że dotykać ich nie wolno, bo wtedy już mama do nich nie przyjdzie. Że kotki dwa były i jeden to uwielbiał z nimi przebywać i nawet dawał się masować, a drugi to uciekał, bo on to szczerze mówiąc nie przepadał za masażami Olgi. Że babcia ma małe owieczki i że były urocze i on z nimi rozmawiał, a one na wszystko mówiły beeee, ale tak po dziecięcemu-baraniemu. Że babcia ma w polu jarzynki, że pyszne, że najlepsze, że u babci to jest mnóstwo bocznych dróg, po których nie jeżdżą zbytnio samochody i można sobie urządzać wspaniałe i długie wycieczki. I to mi mówił w drodze z garażu, bo po ziemniaki na obiad poszłam, do kuchni. I ja tak stałam i sobie te ziemniaki obierałam, a on mówił. Że z wujkiem Tomkiem to się bawił i że wujek Michał go wziął na lody, że zbierali różne płatki kwiatów, które on teraz wykorzysta do prac plastycznych, bo je przywiózł w słoikach, więc on by się chciał wykazać i że Olga odniosła sukces, bo rusza już sama na rowerze. I tak nagle przystanął w tym galopie słów. W takiej ciszy stoimy, ja te ziemniaki nadal obieram i do zlewu wrzucam, a on patrzy w okno kuchenne, które mamy zaraz przy zlewie i ja widzę, że w jego głowie zachodzą naprawdę skomplikowane procesy. I ja już przy ostatnim ziemniaku byłam i cieszyłam się, że kończę, bo szczerze nie lubię skrobania ziemniaków...i pomyślałam sobie, że może ja o coś dziecko moje jeszcze dopytam, że pokażę swoje zaangażowanie (które było! z tym, że dziecko moje jakby...temat wyczerpało) i usta już otworzyłam w celu wznowienia konwersacji, gdy nagle syn mój usta otworzył, bo również ciszy nie wytrzymał i w tym natłoku informacji, które wcześniej mi przekazał, zadał pytanie: - A czy ty wiesz mamo, że za każde 40 złotych wydane w sklepach netto otrzymasz saszetkę z masą plastyczną dla twojego dziecka? #NigdyNieOdgadnę #CoSieDziejeWJegoGlowie 🤣
    2K+ 148
    Wróciły te dzieci moje z wczasów u babci i dziadka. I jak to po rozłące z matką bywa, chodziły za mna jak kurczęta za kwoką w każde miejsce. I mówiły. Bardzo dużo mówiły. Choć jak tak sobie pomyślę, to głównie syn mój mówił, bo to on po matce odziedziczył pewną przypadłość zwaną słowotokiem.Że babcia ma malutkie kaczki. I że króliczki malutkie się urodziły i że dotykać ich nie wolno, bo wtedy już mama do nich nie przyjdzie. Że kotki dwa były i jeden to uwielbiał z nimi przebywać i nawet dawał się masować, a drugi to uciekał, bo on to szczerze mówiąc nie przepadał za masażami Olgi. Że babcia ma małe owieczki i że były urocze i on z nimi rozmawiał, a one na wszystko mówiły beeee, ale tak po dziecięcemu-baraniemu. Że babcia ma w polu jarzynki, że pyszne, że najlepsze, że u babci to jest mnóstwo bocznych dróg, po których nie jeżdżą zbytnio samochody i można sobie urządzać wspaniałe i długie wycieczki. I to mi mówił w drodze z garażu, bo po ziemniaki na obiad poszłam, do kuchni. I ja tak stałam i sobie te ziemniaki obierałam, a on mówił. Że z wujkiem Tomkiem to się bawił i że wujek Michał go wziął na lody, że zbierali różne płatki kwiatów, które on teraz wykorzysta do prac plastycznych, bo je przywiózł w słoikach, więc on by się chciał wykazać i że Olga odniosła sukces, bo rusza już sama na rowerze. I tak nagle przystanął w tym galopie słów. W takiej ciszy stoimy, ja te ziemniaki nadal obieram i do zlewu wrzucam, a on patrzy w okno kuchenne, które mamy zaraz przy zlewie i ja widzę, że w jego głowie zachodzą naprawdę skomplikowane procesy. I ja już przy ostatnim ziemniaku byłam i cieszyłam się, że kończę, bo szczerze nie lubię skrobania ziemniaków...i pomyślałam sobie, że może ja o coś dziecko moje jeszcze dopytam, że pokażę swoje zaangażowanie (które było! z tym, że dziecko moje jakby...temat wyczerpało) i usta już otworzyłam w celu wznowienia konwersacji, gdy nagle syn mój usta otworzył, bo również ciszy nie wytrzymał i w tym natłoku informacji, które wcześniej mi przekazał, zadał pytanie: - A czy ty wiesz mamo, że za każde 40 złotych wydane w sklepach netto otrzymasz saszetkę z masą plastyczną dla twojego dziecka? #NigdyNieOdgadnę #CoSieDziejeWJegoGlowie 🤣
  • Ja wiem, że już jest późno, ale muszę to z siebie wyrzucić. Jesteście NAJLEPSI! Dziękuję Wam za to, że poświęcacie swój czas, by posłuchać tego, co mam do powiedzenia. Dziękuję za to, że zamiast odpalić kolejna relacje Wy piszecie do mnie wiadomość. Dziękuję też za to, że możemy się kulturalnie ze sobą nie zgadzać ❤️ #NoPiękneToJest #PoProstuPiękne
    2K+ 144
    Ja wiem, że już jest późno, ale muszę to z siebie wyrzucić. Jesteście NAJLEPSI! Dziękuję Wam za to, że poświęcacie swój czas, by posłuchać tego, co mam do powiedzenia. Dziękuję za to, że zamiast odpalić kolejna relacje Wy piszecie do mnie wiadomość. Dziękuję też za to, że możemy się kulturalnie ze sobą nie zgadzać ❤️ #NoPiękneToJest #PoProstuPiękne
  • Pamiętam dzień,w którym w przedszkolu robione było TO zdjęcie!Ja,jako bardzo uparta sześciolatka zdecydowałam wtedy,że nie posłucham mamy i zamiast pięknej sukienki i krochmalonego kołnierzyka, założę swój ulubiony sweter. Powyciągany, sprany, wielokolorowy i może niezbyt zgrabny, ale ULUBIONY. Nie pamiętam dlaczego tak go lubiłam. Nie pamiętam też kiedy i od kogo go dostałam. Pamiętam tylko, że otwierając szafkę w moim pokoju, taką do której musiałam kucać, ponieważ postanowiłam na szafkę z ubraniami najczęściej noszonymi wybrać tę usytuowaną najniżej, zupełnie wbrew logice dorosłych, ale zgodnie z moją, gdyż uwielbiałam wybierać ubrania klęcząc, przekopywałam ją, by ten sweter odnaleźć - mając nadzieję, że już wrócił z prania. #MuszęWamPowiedzieć, że jestem typem człowieka, którego niesamowicie wzrusza przemijanie. Otwieram album i nie (jak normalny człowiek) wspominam dawne czasy, a zalewam się morzem łez szlochając przez zaciśnięte zęby i pociągając nosem, że to właśnie wtedy, tego dnia, pięcioletnia Monika z cienkich gałęzi zrobiła swoją pierwszą miotłę i zamiatała śnieg (wtedy jeszcze nie wiedziałam, że jako dorosła kobieta będę odkurzała kamienie). Na kolejnym zdjęciu widzę siebie pierwszy raz jadącą na rowerze bez bocznych kółek. Pamiętam też, że chwilę później dosyć mocno uderzyłam w murek - co ostatecznie zakończyło się wizytą u dentysty (czasami zastanawiam się, jak to się stało, że dożyłam dorosłości. Biorąc pod uwagę liczbę moich wypadków na rowerze czy rolkach, osunięć z wysokich grap i upadków z drzew stwierdzam, że to, że ja dzisiaj dla Was tutaj piszę i nagrywam TO JEST PO PROSTU CUD #KtoTakNieMiał)... I tak oglądam te zdjęcia i za każdym razem myślę sobie, że przecież to było wczoraj. Że jak to możliwe, że dzisiaj jest dzisiaj, a wczoraj było 25 lat temu. Przecież to ciągle jestem ja. Tylko może odrobinę mądrzejsza. Bogatsza w doświadczenia. I z dwójką własnych dzieci, które być może jutro-za-25-lat, będą oglądały swoje zdjęcia z dzisiaj myśląc jaki to był piękny czas. I wiecie co? Jak na prawdziwego Influencera przystało mam dla Was dzisiaj rabat. 100% zniżki na wspaniałe wspomnienia. Rabat ważny do jutra. Tego jutra za 25 lat.
    1K+ 56
    Pamiętam dzień,w którym w przedszkolu robione było TO zdjęcie!Ja,jako bardzo uparta sześciolatka zdecydowałam wtedy,że nie posłucham mamy i zamiast pięknej sukienki i krochmalonego kołnierzyka, założę swój ulubiony sweter. Powyciągany, sprany, wielokolorowy i może niezbyt zgrabny, ale ULUBIONY. Nie pamiętam dlaczego tak go lubiłam. Nie pamiętam też kiedy i od kogo go dostałam. Pamiętam tylko, że otwierając szafkę w moim pokoju, taką do której musiałam kucać, ponieważ postanowiłam na szafkę z ubraniami najczęściej noszonymi wybrać tę usytuowaną najniżej, zupełnie wbrew logice dorosłych, ale zgodnie z moją, gdyż uwielbiałam wybierać ubrania klęcząc, przekopywałam ją, by ten sweter odnaleźć - mając nadzieję, że już wrócił z prania. #MuszęWamPowiedzieć, że jestem typem człowieka, którego niesamowicie wzrusza przemijanie. Otwieram album i nie (jak normalny człowiek) wspominam dawne czasy, a zalewam się morzem łez szlochając przez zaciśnięte zęby i pociągając nosem, że to właśnie wtedy, tego dnia, pięcioletnia Monika z cienkich gałęzi zrobiła swoją pierwszą miotłę i zamiatała śnieg (wtedy jeszcze nie wiedziałam, że jako dorosła kobieta będę odkurzała kamienie). Na kolejnym zdjęciu widzę siebie pierwszy raz jadącą na rowerze bez bocznych kółek. Pamiętam też, że chwilę później dosyć mocno uderzyłam w murek - co ostatecznie zakończyło się wizytą u dentysty (czasami zastanawiam się, jak to się stało, że dożyłam dorosłości. Biorąc pod uwagę liczbę moich wypadków na rowerze czy rolkach, osunięć z wysokich grap i upadków z drzew stwierdzam, że to, że ja dzisiaj dla Was tutaj piszę i nagrywam TO JEST PO PROSTU CUD #KtoTakNieMiał)... I tak oglądam te zdjęcia i za każdym razem myślę sobie, że przecież to było wczoraj. Że jak to możliwe, że dzisiaj jest dzisiaj, a wczoraj było 25 lat temu. Przecież to ciągle jestem ja. Tylko może odrobinę mądrzejsza. Bogatsza w doświadczenia. I z dwójką własnych dzieci, które być może jutro-za-25-lat, będą oglądały swoje zdjęcia z dzisiaj myśląc jaki to był piękny czas. I wiecie co? Jak na prawdziwego Influencera przystało mam dla Was dzisiaj rabat. 100% zniżki na wspaniałe wspomnienia. Rabat ważny do jutra. Tego jutra za 25 lat.
  • Ile ja razy w życiu słyszałam: Zapuszczaj, będziesz wyglądała bardziej kobieco. Ale to właśnie jestem ja!! Kocham ten stan głowy- w rozumieniu dwojakim. No! To teraz w pełni mogę być sobą 😁 #KrótkieWłosy #KrótkieMyśli
    1K+ 122
    Ile ja razy w życiu słyszałam: Zapuszczaj, będziesz wyglądała bardziej kobieco. Ale to właśnie jestem ja!! Kocham ten stan głowy- w rozumieniu dwojakim. No! To teraz w pełni mogę być sobą 😁 #KrótkieWłosy #KrótkieMyśli
  • Pamiętam do dzisiaj, jak wołała za mną głośno, gdy do domu długo nie wracałam, bo w tym szałasie, co to go zbudowaliśmy w lesie, zasiedziałam się jak nigdy. Jak złościła się trochę, że na czas nie przyszłam, mimo, że prosiła. Pamiętam, jak wielu mogło wiele, a ja nie mogłam aż tyle. I w złości przenikającej moje małoletnie kości, w myślach mówiłam, że dla moich dzieci nigdy nie będę taka. Pamiętam do dzisiaj, jak z uporem maniaka pilnowała, bym co sobotę wykonała swój obywatelski obowiązek i posprzątała co nieco. I ja w tym moim szale emocjonalnym, wołałam w myślach, że sprzątanie jest dla głupich, że dzieci nie powinny, że nie chcę, że nie przeszkadza mi kurz i piasek pod stopami, że nie zwracam uwagi, że jako ośmiolatka mam zupełnie inne plany. Plany na życie. Plany na ten konkretny dzień. Na tę chwilę.I gdy z zaciśniętymi zębami odpalałam machinę niszczącą moje sobotnie życie towarzyskie, w myślach mówiłam, że dla moich dzieci nigdy nie będę taka. Pamiętam do dzisiaj, jak zasiedziałam się ze znajomymi, a telefon padł. Jak na złość. I nagle, w ciemności, zobaczyłam nadjeżdżający samochód. Ich samochód. I ja wtedy szłam do tego samochodu jak skazaniec, sycząc tylko przez zęby, że mam już przecież szesnaście lat i że nikogo jakoś rodzice nie szukają. A mnie akurat szukali. Syczałam, że nic mi się stać nie mogło przecież we wsi takiej, zabitej dechami.I sycząc tak, z głową spuszczoną i myślą w tej głowie dudniącą, że obciach i wstyd, powtarzałam złowrogo, że dla moich dzieci nigdy nie będę taka. Teraz tak sobie myślę, z perspektywy czasu i z perspektywy matki, że najlepszą opiekunkę życia miałam. Co błędy pozwalała popełniać, ale chroniła. Co nauczyła, że buntować się mogę, syczeć pod nosem i pomstować w myślach, ale gdy już dorosła będę, to tupanie nie wystarczy, by osiągać, co mi przyjdzie do głowy. Wiem, po latach tylu, błędach tylu i decyzjach dobrze podjętych też, że dla moich dzieci CHCĘ BYĆ WŁAŚNIE TAKA. Że dla dzieci moich jestem i będę. Że pozwolę im tupać i syczeć pod nosem. Że czasem na coś nie pozwolę. Nie dla zasady, że matce wolno, a zgodnie z zasadą rodzicielską- bo kocham. Aniołem Stróżem Naziemnym chcę być. Takim, jakiego ja mam. Po prostu.
    2K+ 179
    Pamiętam do dzisiaj, jak wołała za mną głośno, gdy do domu długo nie wracałam, bo w tym szałasie, co to go zbudowaliśmy w lesie, zasiedziałam się jak nigdy. Jak złościła się trochę, że na czas nie przyszłam, mimo, że prosiła. Pamiętam, jak wielu mogło wiele, a ja nie mogłam aż tyle. I w złości przenikającej moje małoletnie kości, w myślach mówiłam, że dla moich dzieci nigdy nie będę taka. Pamiętam do dzisiaj, jak z uporem maniaka pilnowała, bym co sobotę wykonała swój obywatelski obowiązek i posprzątała co nieco. I ja w tym moim szale emocjonalnym, wołałam w myślach, że sprzątanie jest dla głupich, że dzieci nie powinny, że nie chcę, że nie przeszkadza mi kurz i piasek pod stopami, że nie zwracam uwagi, że jako ośmiolatka mam zupełnie inne plany. Plany na życie. Plany na ten konkretny dzień. Na tę chwilę.I gdy z zaciśniętymi zębami odpalałam machinę niszczącą moje sobotnie życie towarzyskie, w myślach mówiłam, że dla moich dzieci nigdy nie będę taka. Pamiętam do dzisiaj, jak zasiedziałam się ze znajomymi, a telefon padł. Jak na złość. I nagle, w ciemności, zobaczyłam nadjeżdżający samochód. Ich samochód. I ja wtedy szłam do tego samochodu jak skazaniec, sycząc tylko przez zęby, że mam już przecież szesnaście lat i że nikogo jakoś rodzice nie szukają. A mnie akurat szukali. Syczałam, że nic mi się stać nie mogło przecież we wsi takiej, zabitej dechami.I sycząc tak, z głową spuszczoną i myślą w tej głowie dudniącą, że obciach i wstyd, powtarzałam złowrogo, że dla moich dzieci nigdy nie będę taka. Teraz tak sobie myślę, z perspektywy czasu i z perspektywy matki, że najlepszą opiekunkę życia miałam. Co błędy pozwalała popełniać, ale chroniła. Co nauczyła, że buntować się mogę, syczeć pod nosem i pomstować w myślach, ale gdy już dorosła będę, to tupanie nie wystarczy, by osiągać, co mi przyjdzie do głowy. Wiem, po latach tylu, błędach tylu i decyzjach dobrze podjętych też, że dla moich dzieci CHCĘ BYĆ WŁAŚNIE TAKA. Że dla dzieci moich jestem i będę. Że pozwolę im tupać i syczeć pod nosem. Że czasem na coś nie pozwolę. Nie dla zasady, że matce wolno, a zgodnie z zasadą rodzicielską- bo kocham. Aniołem Stróżem Naziemnym chcę być. Takim, jakiego ja mam. Po prostu.
  • Rymowany #protip Była sobie pewna matka, Która bardzo się starała, Lecz gdy tylko się potknęła To... krytykę wciąż słyszała. No bo miała koleżankę, Co ją ciągle oceniała. Co by lepiej wychowała. Co by mocniej się starała. Co na wychowanie dzieci Pomysł doskonały miała (chociaż dzieci swych nie miała). Miarka w końcu się przebrała. Matka się zdenerwowała, Koleżance powiedziała, By dla siebie wszystkie rady Które miała zachowała. I na końcu też dodała By po prostu się... Wy**** #JakiegoTutajBrakujeSłowa
    1K+ 69
    Rymowany #protip Była sobie pewna matka, Która bardzo się starała, Lecz gdy tylko się potknęła To... krytykę wciąż słyszała. No bo miała koleżankę, Co ją ciągle oceniała. Co by lepiej wychowała. Co by mocniej się starała. Co na wychowanie dzieci Pomysł doskonały miała (chociaż dzieci swych nie miała). Miarka w końcu się przebrała. Matka się zdenerwowała, Koleżance powiedziała, By dla siebie wszystkie rady Które miała zachowała. I na końcu też dodała By po prostu się... Wy**** #JakiegoTutajBrakujeSłowa
  • #Radziszów #TakiPiękny #TutajNicWięcejPisaćNieTrzeba
    905 20
    #Radziszów #TakiPiękny #TutajNicWięcejPisaćNieTrzeba